九日诗词(344首)
《九日病起》
重阳开满菊花金,病起支床惜赏心。紫蟹霜肥秋纵好,
绿醅蚁滑晚慵斟。眼窥薄雾行殊倦,身怯寒风坐未禁。
沈醉又成来岁约,遣怀聊作记时吟。《九日寄钱可复》
数杯黄菊酒,千里白云天。上国名方振,戎州病未痊。
静愁惟忆醉,闲走不胜眠。惆怅东门别,相逢知几年。《九日忆砚山旧居》
帝里闲人少,谁同把酒杯。砚山篱下菊,今日几枝开。
晓角惊眠起,秋风引病来。长年归思切,更值雁声催。《重阳·一作九月九日》
云木疏黄秋满川,茱萸风里一樽前。几回为客逢佳节,
曾见何人再少年。霜报征衣冷针指,雁惊幽隐泣云泉。
古来醉乐皆难得,留取穷通委上天。《奉和大梁相公重九日军中宴会之什》
今古同嘉节,欢娱但异名。陶公缘绿醑,谢傅为苍生。
酒泛金英丽,诗通玉律清。何言辞物累,方系万人情。《奉和大梁相公同张员外重九日宴集》
重九思嘉节,追欢从谢公。酒清欺玉露,菊盛愧金风。
不待秋蟾白,须沈落照红。更将门下客,酬和管弦中。《九日·以下补遗》
金英繁乱拂阑香,明府辞官酒满缸。
还有玉楼轻薄女,笑他寒燕一双双。《九日登樟亭驿楼》
鲈鲙与莼羹,西风片席轻。潮回孤岛晚,云敛众山晴。
丹羽下高阁,黄花垂古城。因秋倍多感,乡树接咸京。《七月二十九日崇让宅宴作》
露如微霰下前池,月过回塘万竹悲。浮世本来多聚散,
红蕖何事亦离披。悠扬归梦惟灯见,濩落生涯独酒知。
岂到白头长只尔,嵩阳松雪有心期。《九日曲池游眺》
陌上秋风动酒旗,江头丝竹竞相追。正当海晏河清日,
便是修文偃武时。绣毂尽为行乐伴,艳歌皆属太平诗。
微臣幸忝颁尧历,一望郊原惬所思。《九日郡斋有感》
白日贪长夜更长,百般无意更思量。三冬不见秦中雪,
九日惟添鬓畔霜。霞泛水文沈暮色,树凌金气发秋光。
楼前野菊无多少,一雨重开一番黄。《九日嘉州发军亭即事》
三江分注界平沙,何处云山是我家。舞鹤洲中翻白浪,
掬金滩上折黄花。不愁故国归无日,却恨浮名苦有涯。
向暮酒酣宾客散,水天狼藉变馀霞。《九日雨中言怀》
糕果盈前益自愁,那堪风雨滞刀州。单床冷席他乡梦,
紫樧黄花故国秋。万里音书何寂寂,百年生计甚悠悠。
潜将满眼思家泪,洒寄长江东北流。《九日陪越州元相燕龟山寺》
佳晨何处泛花游,丞相筵开水上头。双影旆摇山雨霁,
一声歌动寺云秋。林光静带高城晚,湖色寒分半槛流。
共贺万家逢此节,可怜风物似荆州。《八月二十九日宿怀》
秋天睛日菊还香,独坐书斋思已长。
无奈风光易流转,强须倾酒一杯觞。